مجتبی میرزاده

مجتبی نوازندگی خود را تأثیر گرفته از نوازندگی پرویز یا حقی می‌دانسته است، به همین دلیل همیشه با احترامی خاص در مورد او صحبت می‌کرد. با این وجود نوع و نحوه نوازندگی او در ویولن سبک خاص خود را داشت. هنگام نوازندگی ویولن ترکیبی از سبک غربی و شیرینی موسیقی سنتی ایران شنیده می‌شد. خصوصیات اصلی نوازندگی او می‌توان به تریوله‌های قدرتمند و سریع، گلیساوندهای کم و آرشه‌کشی نرم و مستحکمش اشاره کرد.

میرزاده همواره بر این باور بود که کمانچه نیاز به توجه ویژه دارد، او این ساز را از ویولن جدا دانسته و همیشه می‌گفت کمانچه سازی با شخصیت و روح خاص و منحصر به خود است. این باور و علاقه‌ی خاصش به این ساز باعث شد تا سبکی خاص در نواختن این ساز را ابداع کرده و آن را به یادگار بگذارد.